Rainbow Rowell - „Fangirl”

Książkę „Fangirl” nabyłam w szale zakupów, zachęcana całą jej promocją i otoczką medialną, która się wytworzyła. Do tego moje oko przykuł jeden z moich ulubionych kolorów na okładce, czyli miętowy. Nabyciu tej pozycji towarzyszyły zatem dwa zjawiska: „podążaj za tłumem” oraz „kobiety kupują oczami”. Jakże bowiem mogłam nie włożyć do koszyka książki, która ma tak piękną i prostą okładkę? No i ten tytuł, po którym właściwie nie wiadomo czego oczekiwać (ale oczekuję się oczywiście samych najlepszych rzeczy). Takim oto sposobem „Fangirl” znalazła się na mojej półce. Czy książka ta okazała się tak dobra jak o niej mówili, czy była jednak dla mnie rozczarowaniem? Tego dowiecie się, kontynuując czytanie.

„Fangirl” to opowieść o siostrach bliźniaczkach wychowywanych przez ojca, które właśnie zaczynają studia i wyprowadzają się z rodzinnego domu. Obydwie mają hopla na punkcie serii powieści o „Simonie Snow”. Cath, jedna z bliźniaczek, bardzo udziela się na stronie poświęconej fanom książki, gdzie publikuje swoje własne wątki i rozdziały serii, w której losy bohaterów toczą się zupełnie inaczej niż te, które opisała autorka Gemma T. Leslie. Na studiach siostry jednak odsuwają się od siebie i nie są już tak blisko, jak były kiedyś. Obie mają teraz swoje własne zajęcia i nowych znajomych. Obie też w końcu znajdują sobie chłopaków, którzy to skazani są na nieustanne rozmowy zapalonych „fangirls” o Simonie Snow. W życiu bliźniaczek ma w końcu miejsce wydarzenie, które zmienia ich patrzenie na siebie, życie i innych.

Odpowiadając na pytanie z pierwszego akapitu muszę powiedzieć, że książka okazała się dla mnie totalnym rozczarowaniem oraz nauczką, aby nie kupować książek patrząc jedynie na okładkę. „Fangirl” tak naprawdę nie niesie za sobą głębszych treści, akcja powieści jest powolna, mało dynamiczna. W zasadzie nic szczególnego się nie dzieje. Bohaterka powieści (a mam wrażenie, że autorka także) jest zafiksowana na punkcie postaci z książki wymyślonej na poczet „Fangirl”. Bazuje ona jednak mocno na serii „Harry Potter”, co bardzo mi się nie podobało. Ponadto po każdym rozdziale (a także w środku wielu z nich) R. Rowell umieszczała fragmenty z rzekomych książek o Simonie Snow (piekielnie nudne swoją drogą), które w żaden sposób nie wiązały się z treścią danego rozdziału czy w ogóle całej książki. Jako wieloletnia fanka Harrego, jestem mocno oburzona, że ktoś mógł tak zbezcześcić tę powieść i ukraść ją wręcz na swoje potrzeby, zmieniając tylko imiona głównych bohaterów – to w całej „Fangirl” było chyba dla mnie nie do przejścia. Jak dla mnie książka mało ambitna, o czym świadczy chociażby fakt, że znalazłam w niej tylko 2 w miarę interesujące cytaty...

Podsumowując, możemy zauważyć, że w „Fangirl” mamy do czynienia z fabułą w fabule. Pierwszą z nich jest główna fabuła powieści opowiadająca o losach bliźniaczek Cath i Wren na studiach. Druga natomiast to fabuła książek o Simonie Snow, żywcem ściągnięta z „Harrego Pottera”. Książkę czyta się lekko, nie trzeba dużo myśleć i analizować faktów, gdyż tak naprawdę nic konkretnego w niej się nie dzieje. Pozycja dobra jako „odmóżdżenie” na jeden wieczór, ale odradzam kupno, gdyż jest to książka, po którą raczej drugi raz nie sięgniemy.

"Jeśli nie przestaniemy się przepraszać za każdym razem, gdy której z nas nastąpi drugiemu na odcisk, nie starczy nam czasu na bycie przyjaciółmi."

"Nie chodzi o czas. Chodzi o odległość."

Love,

Turkusowa Sowa ®


[Recenzja bierze udział w wyzwaniu: "Czytam young adult" organizowanym przez Piżama w koty]