Augusta Docher - "Najlepszy powód, by żyć"

Autor: Augusta Docher
Tytuł: "Najlepszy powód, by żyć"
Wydawnictwo: OMG Books
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 400

Po ciężkim wypadku, w którym Dominika stała się żywą pochodnią budzi się w szpitalu. Pamięta, że ojciec oblał ją benzyną i podpalił, ale jest przekonana, że nie zrobił tego specjalnie. Teraz on ponosi tego konsekwencje i odsiaduje wyrok. Ona zaś walczy o powrót do normalnego życia. Przechodzi wiele operacji i przeszczepów skóry, cierpliwie znosi rehabilitację, uczy się na nowo stawiać kroki. W szpitalu poznaje młodego doktora, który nawiązuje z Dominiką bliższą więź. Pragnie bowiem opisać jej przypadek w swojej pracy doktoranckiej. Dziewczyna zgadza się i przez kilka lat skwapliwie opowiada wszystkie swoje odczucia lekarzowi. Pewnego dnia w jego domu poznaje jego młodszego brata - Marcela, który znany jest z imprezowania i podrywania wszystkich dziewczyn. Za nowy cel stawia sobie ... Dominikę. Jednak z każdym dniem Marcelowi coraz bardziej zaczyna zależeć na tej dziewczynie, a ona coraz bardziej się od niego odsuwa...

Książkę "Najlepszy powód, by żyć" poleciło mi wiele osób na social media. Miałam więc nadzieję, że będzie to dobra powieść z gatunku new adult. Niestety już po kilkudziesięciu stronach wiedziałam, że nic z tego dobrego nie będzie. Po pierwsze w powieści mamy do czynienia z dorosłymi już bohaterami (mam na myśli powyżej 18 roku życia). Tymczasem, głównie Marcel, używa tylu przekleństw, wulgaryzmów i tak ohydnego slangu, że z każdą kolejną stroną byłam coraz bardziej zniesmaczona lekturą. 

Po drugie mam wrażenie, że autorka skumulowała wszystkie problemy świata w jednej powieści: wypadek, rozwód, rozbita rodzina, samotność, nałogi (seksoholizm, alkoholizm), trójkąt miłosny. No hello? Naprawdę nie można było skupić się na tym wypadku, po którym fabuła JESZCZE wydawała się rozwijać obiecująco? 

Po trzecie, historia bardzo kojarzyła mi się z pewnymi książkami autorki Gayle Forman i odniosłam wrażenie, że być może była nimi nawet inspirowana. Tego niestety nie wiem i wiedzieć nie chcę. Nie zmienia to faktu, że cała historia jest zbyt przekombinowana. Dlaczego? A dlatego, że która normalna osiemastolatka mieszka sama bez opieki w wielkim domu, wprowadza się do niej niemalże obcy chłopak, a rodzice jeszcze przyklaskują temu wszystkiemu, będąc jednocześnie z dala od dziecka i nie mówiąc nic negatywnego w tej sprawie. Jestem wręcz oburzona, że można wymyśleć coś takiego. Moje przekonanie co do wszelkich powieści młodzieżowych jest bowiem takie, że powinny one coś wnieść w życie owej młodzieży, która to czyta. W końcu czym skorupka za młodu... A jak się młodzież naczyta takich głupot, że normalne jest mieszkanie samemu z chłopakiem w wieku nastoletnim, to na kogo oni wyrosną?

Jestem bardzo rozczarowana tą książką i samą autorką. Pierwsze parę stron "Najlepszego powodu, by żyć" zapowiadały, że będzie to mocna i trudna do przebrnięcia historia - młoda dziewczyna, która zostaje okaleczona przez własnego ojca. Dobry materiał na dobrą powieść. Jednak według mnie autorka ostro sobie pofantazjowała i dała się ponieść wyobraźni (z ciekawości sprawdziłam ile ma lat myśląc, że to może nastolatka/młoda kobietka - niestety, jest dorosłą osobą). Po raz kolejny zatem przekonałam się, iż polskie autorki nie potrafią pisać dobrych powieści młodzieżowych niosących za sobą jakieś przesłanie i morał. Oczywiście nie chcę tu wrzucać wszystkich do jednego worka. Zdarzyło mi się czytać jakąś młodzieżówkę polskiej autorki, która była rewelacyjna, ale patrząc na całokształt - było to może 10% wszystkich polskich powieści YA/NA, które miałam okazję czytać. 

Rozpisałam się bardzo i bardzo skrytykowałam tę pozycję, ale nie mogę pojąć "fenomenu" tej książki. Dla mnie jest zdecydowanie nie do przyjęcia. Innym (podejrzewam, że dużo młodszym ode mnie Czytelnikom) książka ta się jednak podoba. Jestem zatem zdania, że każdy musi sam ją przeczytać i ocenić według swoich kryteriów. 

Ocenę taką, a nie inną wystawiam za potencjał i pomysł. Za to, co nastąpiło później - ogromny minus.

Ocena: 6/10

Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękuję Wydawnictwu OMG Books.