Tytuł: "Najsztub i Sumińska. O Polsce, strachu i kobietach"
Wydawnictwo: Czarna Owca
Rok wydania: 2017
Liczba stron: 164
"Najsztub i Sumińska. O Polsce, strachu i kobietach" to kilka rozmów między tytułowymi osobami zaprezentowane w formie wywiadu. Poruszają oni wiele skrajnych tematów: od łamania praw natury, przez piosenki Cohena, na kłamaniu zwierząt skończywszy. Jak wiemy, Piotr Najsztub i Dorota Sumińska to zupełnie odmienne osobowości - Piotr prezentuje siebie jako samowystarczalnego mężczyznę z wieloma sukcesami na koncie, których za sukcesy jednak nie uważa, gdyż w jego słowniku taki wyraz nie występuje. Pani Dorota z kolei to wrażliwa dusza, znająca świat zwierząt lepiej niż niejeden biolog. W każdej rozmowie poruszany jest zatem temat świadomego człowieka (bądź nie) w dzisiejszym świecie oraz porównanie zachowań ludzkich do zwierzęcych. Zupełnie różne światy ludzi i zwierząt mają jednak ze sobą wiele wspólnego jak się okazuje. Dowiedzieć się tego możemy w szczególności z wypowiedzi pani Doroty, gdyż Piotr odpowiada często powściągliwie i sam woli zadać pytanie niż się "wywnętrzyć".
Po tej książce, mimo iż jest cieniutka, spodziewałam się naprawdę wiele. Dwie świetne osobistości z wyraźnym i silnym charakterem podjęły się wspólnej rozmowy pod przewodnictwem Ireny Stanisławskiej. Pani Irena jednak zamiast przewodzić i trzymać w ryzach wypowiedzi Najsztuba i Sumińskiej, pozwalała im odbiegać od myśli przewodniej. Zdecydowanie nie radziła sobie w roli prowadzącej wywiad. Wręcz denerwowały mnie niektóre jej wypowiedzi, które miały być czasem śmieszne, czasem prowokować do dalszej wymiany zdań, a niejednokrotnie były kompletnie nietrafione, a wręcz irytujące. Z potencjalnie ciekawych rozmów powstał zatem chaos i całkowite pomieszanie z poplątaniem. Bo co wspólnego ma do jasnej anielki łamanie praw natury, globalna wioska i temat: jak widzi chomik?!
Chciałabym móc polecić tę książkę z czystym sumieniem, ale nie dokońca mogę, gdyż sama nie jestem do niej przekonana. Uważam, że gdyby wywiad prowadzony był przez kogoś innego, kto potrafiłby połączyć i ustawić te dwie wspaniałe osobowości, to mogłoby wyjść z tego coś mocnego, godnego uwagi, kiedy to po skończonej lekturze sami mielibyśmy ochotę podyskutować z Najsztubem i Sumińską. Ja skończyłam tę książkę z myślą, że przeczytałam jakieś chaotyczne dyskusje, ale właściwie niczego konkretnego się nie dowiedziałam i nic z niej nie wyniosłam, oprócz paru ciekawych informacji o zwierzętach i ich naturze oraz poczynaniach. Jeśli mimo to intryguje Was co kryje ta pozycja, to śmiało - czytajcie i koniecznie dajcie znać, czy i Wy mieliście podobne odczucia do moich!
Ocena: 6/10
Za możliwość przeczytania i zrecenzowania dziękuję Wydawnictwu Czarna Owca.
Nie przepadam za formą wywiadu, dlatego raczej ją sobie odpuszczę :)
OdpowiedzUsuńPozdrawiam,
ifeelonlyapathy.blogspot.com
Czasem bywaja interesujace takie ksiazki, ale tylko pod warunkiem, ze wywiad jest dobrze poprowadzony.
UsuńPo lekturze tej książki odniosłam podobne, wręcz identyczne wrażenie, co mnie zasmuciło. :(
OdpowiedzUsuńNiestety :( Nie zawsze sie uda, zwlaszcza wywiad jest ciezka forma literacka.
Usuń